Wołanie kukułki - Robert Galbraith

Wołanie kukułki to kryminał autorstwa Roberta Galbraitha, a to pseudonim J.K. Rowling. Przyznaję się, że nie czytałam nic tej autorki wcześniej (wiem o istnieniu Harrego Pottera). Książkę kupiłam w grudniu zeszłego roku, bo usłyszałam o niej dobrą recenzję i nie wiedziałam, że jest pisana pod pseudonimem.

Wydawnictwo Dolnośląskie, stron 452

Lula Landry zostaje znaleziona martwa pod balkonem swojego apartamentu. Policja stwierdza, że popełniła samobójstwo. Była sławną, ciemnoskórą modelką z problemami psychicznymi. W jej samobójstwo nie wierzy jednak jej brat John, który postanawia zatrudnić detektywa, aby znalazł jej mordercę. Wybór pada na Cormorana Stricke'a, weterana wojennego, który w młodości przyjaźnił się z nieżyjącym bratem zleceniodawcy. Cormoran z początku nie chce przyjąć sprawy, która jak dla niego wydaje się już wyjaśniona, ale z drugiej strony potrzebuje pieniędzy. Przyjmując zlecenie chce jednak zrobić wszystko jak należy i w pewnym momencie zaczyna nabierać wątpliwości co do samobójstwa modelki.

Zacznę może od tego, że książka ma moim zdaniem bardzo fajną, klimatyczną, przyciągającą wzrok okładkę, a sam tytuł jest również intrygujący. Kryminał podzielony jest na prolog, 5 cześci oraz epilog. Prolog i epilog są sensowne, ale nie wiem jak treść właściwą książki miało podzielić te 5 części, bo nie odczułam żadnego podziału historii, ale mniejsza z tym, nie jest to jakaś istotna rzecz.

Co do oceny tego kryminału mam mieszane uczucia. Patrząc na całość historii widzę dobra powieść detektywistyczną, z bardzo wyrazistymi postaciami. Jednak czytałam kryminał i odnoszę wrażenie, że autor skupił się chyba bardziej na postaciach niż na wątku kryminalnym.

Powieść zaczyna się od razu, czyli już z pierwszej strony dowiadujemy się o śmierci Luli. Po tym krótkim wstępie następuje właściwa akcja. Bardzo mi się podobało, że nie musiałam przeczytać pięćdziesięciu czy nawet stu stron książki zanim doszło do morderstwa. Wydawało mi się, że akcja będzie rosła, a tu zaskoczenie. Aby ksiażka nabrała tempa musiałam przeczytać ok 350 jej stron. Nie mówię, że nie było ciekawie, ale miejscami niepotrzebnie było wiele opisów. Dzięki tym opisom poznałam szczegółowo postaci książki. Stały się dla mnie naprawdę wyraziste i realne. Jednak przez te opisy zatracał się główny wątek.

Na pewno na uwagę zasługuje postać głównego bohatera, czyli Cormorana Strike'a. Uważam go za rewelacyjną i prawdziwą postać. Prowadzi on biuro detektywistyczne, które zbytnio mu nie idzie. Ma długi i właśnie zakończył burzliwy związek. Jest on na tyle ciekawą postacią, że jeśli ukaże się kolejna książka z tym bohaterem to po nią sięgnę.

Akcja toczy się wolno. Miałam wrażenie, że stoi w miejscu. Kolejne przesłuchania niczego nie wnoszą do śledztwa. Poznawałam raczej życie celebrytów, ich problemy i stosunek do ludzi niż postępy w śledztwie. A co mogę  powiedzieć o samym wątku kryminalnym ? Jako tako trzyma się kupy, ale wszystko skupia się tak naprawdę przy końcu książki. Samo zakończenie było dla mnie zaskoczeniem. Szkoda tylko, że książka skłaniała mnie do odgadywania mordercy dopiero przy ostatnich stronach.

Podsumowując, książkę czytało mi się dobrze, ale nie porywała. Patrząc na całość historii - powieść mi się podobała, ale fani sensacji i emocjonujących kryminałów mogą być zawiedzeni.

Moja ocena 4,5/6

_____________________

Książka bierze udział w wyzwaniach:  
Europa da się lubić, Historia z trupem i Klucznik.

_____________________